Yazılar

Askıda Bekleyen Hak hikâyemi Azerbaycan’ın tanınmış yazar ve araştırmacı Sayın Neriman Abdurrahman tarafından “Təxirə Salınmış Haqq” olarak Türk Azerbaycan Alfabesine çevrilmiş ve Bakü’de Türkistan Gazetesinde Edebi Turan sayfasında yayınladığı için kendisine teşekkür ederim. (Türkistan Gazetesi 19-25 Ağustos 2025 /Sayfa: 14)

Ayrılmayan Dost   dur biraz, sen bekle, dedim yalnızlığa yola çıktım, sana doğru gürültü patırtı alabildiğine şehri kaplamıştı hiçbirini duymuyordum gözlerim yolun sonuna kilitlenmiş, sana geliyordum yürüdüğüm sokaklarda pencerelerin kenarına dizilen saksılardaki çiçekler umut kokularını habire yollara serpiyorlardı bir hoş olmuştu sokaklar sevdiğin şarkıları mırıldanmaya başladım uçarcasına yürüdüm nedense git gide yol uzadı ufuk siyah çadırını germeye başladı dizlerimde derman tükendi peşimden koşarak gelen birini duydum koluma girdi. bir baktım dostum YALNIZLIK! *-*

O Bakış Öyle bakma yavrucuğum Bu bakışlara bütün şarkılar, türküler diz çöker Hatta şiirler Bakma öyle ne olur Erir bütün duvarlar Kim ki yürek parçalanmaz bu bakışına Teneşire uzanır gibiyim bu bakışa Ah, bu bakışlar kaç cam parçasını yutmuş Dilini kanatan kaç usturayı yutkunmuş boğazın Sen suskun Sigara dumanı da suskun Damarlarım kabardı ağzım burnum kanıyor Bakma böyle Teneşire uzanıyorum *-*

Bazen kafanızı kurcalayan o kadar konu olur ki hemen bilgisayarın başına geçer bir çırpıda kafanızdaki karıncalara özgürlük bahşetmeye çalışırsınız. Harflere parmaklarınız basmaya başladığınızda hemen duruverirsiniz. Mıh gibi çakılırsınız.

*Dönmek* Kütüphanenin köşesinde duran ve metal tele bağlı küre şeklinde döner yer haritasına uzunca baktı. Bir şeyi arar gibi çizgilere, renklere düşünceli bir edayla baktı. Sonra bana döndü ve dedi: - Anne, bizim ev nerede? Irak haritasına işaret ettim: - Burası. İşaret ettiğim yere baktı. Sonra dünya haritasını hızla çevirdi. - Anne, niye bizde onunla dönmüyoruz? Dedi. - Oğlum biz dönüyoruz. Ancak dünyanın bizden haberi yok. *-*-*

Yıl 1976 Kerkük Türk Kültür Merkezi 2. mezuniyetini veriyordu. Bendeniz de bu 2. mezunlar arasındaydım. Kerkük Türk Kültür Merkezinin müdürü değerli hocamız Hadi Güzel, Türkçe öğretmeni hocam Gülçin Atamer ve Hilmi Akgöl. 2. grubun mezuniyetini bir tören şeklinde yapılmasını merkez yönetimi olarak karar vermişlerdi. Sıradan bir tören değil; hem mezun olan öğrencilere bir güzel anı bırakmak, hem ünlü Türkmen şairi Fuzuli’yi de yâd etmek söz konusu olmuştu.

O gece, saatler 04.17’yi gösterirken, 7,7 şiddetinde sarsıldı Kahramanmaraş. Hem de gece yarısı ve lapa lapa kar yağarken. Yerler yarıldı; köprüler sallandı… Pasta keser gibi yolları yardı fay hattı. Binalar patır patır dökülmeye başladı. Canını kurtaran kurtardı.

Biz insanız ya Kavgadır her halimiz Hayatta geri dönüşü olmayan bir tek veda vardır! Onunda zamanı gelmedi henüz

Biraz ben biraz sen Biraz mazi Biraz da Kerkük oldu mu Dörtlüyü tamamlıyoruz ağa

Bu mevsim de kuraklık vurdu her yeri Sen yoksun diye Ardıç, Erguvan ağaçları bile dayanırlığını kaybetti İşte ben de öyle çat kırılıyorum